Integracja Bilateralna

Odkryj nową jakość swojego życia

IIntegracja bilateralna (często nazywana też integracją obustronną, z ang. bilateral integration) to obszar pracy terapeutycznej, który wspiera współpracę obu półkul mózgowych i obu stron ciała.

W skrócie – uczy mózg, by lewa i prawa strona ciała działały płynnie razem lub niezależnie, w zależności od potrzeby.

Na czym polega

• Podczas rozwoju dziecko stopniowo uczy się ruchów naprzemiennych (pełzanie, raczkowanie, chodzenie, bieganie, rzucanie piłki, pisanie).
• W prawidłowym rozwoju obie półkule mózgu komunikują się ze sobą przez spoidło wielkie.
• Jeśli proces integracji bilateralnej jest zaburzony, mózg nie wykorzystuje w pełni tej komunikacji, a to wpływa na wiele codziennych czynności.

Na co wpływa integracja bilateralna

• Koordynacja ruchowa: równowaga, płynność ruchów, jazda na rowerze, skakanie na skakance.
• Orientacja w przestrzeni: świadomość lewej i prawej strony ciała, kierunkowość (lewo–prawo, góra–dół).
• Umiejętności szkolne: czytanie (ruchy gałek ocznych), pisanie, liczenie, organizacja na kartce.
• Praksja (planowanie ruchu): planowanie kolejnych kroków np. przy ubieraniu się, rysowaniu, budowaniu z klocków.
• Koncentracja i uwaga: łatwiejsze przetwarzanie bodźców wzrokowych i słuchowych, lepsze skupienie na zadaniu.
• Pewność siebie i motywacja: dziecko czuje, że jego ciało „słucha poleceń”, co zmniejsza frustrację.

Objawy zaburzeń integracji bilateralnej

• Niezgrabność ruchowa: potykanie się, trudności z łapaniem piłki, problemy z jazdą na rowerze czy pływaniem.
• Trudności z ruchami naprzemiennymi: niechęć do pełzania/raczkowania w niemowlęctwie, problemy z pajacykami czy przeskokami nóg.
• Trudności w nauce: mylenie lewej i prawej strony, problemy z czytaniem, pisaniem, z orientacją na kartce.
• Zaburzenia równowagi, słaba postawa ciała.
• Niechęć do aktywności wymagających koordynacji.

Jak wygląda terapia

• Ćwiczenia ruchowe aktywujące obie półkule jednocześnie: pajacyki, naprzemienne sięganie, turlanie, krzyżowanie rąk i nóg.
• Ćwiczenia z piłkami, huśtawkami, drabinkami.
• Zabawy z rytmem i naprzemiennością ruchów rąk/nóg.
• Praca nad orientacją kierunkową i schematem ciała.

Często integracja bilateralna jest elementem terapii integracji sensorycznej (SI), ale może też być prowadzona jako osobny program, np. według metody INPP.